D.I.E.T : Do, Imagine, Eat, Thrive

• Ik heb het afgelopen jaar voor het eerst de stap genomen om alleen uit eten te gaan. Toen ik in mijn uppie wilde reizen en mijn verblijf enkel uit logies en ontbijt bestond, was ik genoodzaakt om 's avonds uit eten te gaan. In eerste instantie een grote uitdaging, maar eigenlijk ook een hele leuke. Nu eten zelf op zich niet zo'n issue meer is en ik al regelmatig met anderen uit eten ben geweest, vond ik het eigenlijk wel leuk om er een soort doel voor mijzelf aan te verbinden. Namelijk, het uitzoeken van de meest leuke, unieke, kleine en/of bijzondere plekjes om te eten. Als ik een dagje weg was geweest in Lissabon en terugliep richting het hotel schoot ik overal de straatjes in nabij het centrum en vond zo de meest leuke zaakjes. Daar keek ik dan even op de menukaart om wat inspiratie op te doen en reserveerde vervolgens voor diezelfde avond een plaatsje. Wat het leuke was aan de mensen daar, was dat ze me diezelfde avond heel gastvrij ontvingen en een specifieke naam hadden gegeven, omdat ik die middag al geweest was. Bij sommigen werd ik 'The Dutch Girl', bij anderen 'The Girl in Green' en weer bij anderen 'Vegan Dutchie' genoemd. Heel grappig vond ik dat en dat zijn ook een paar van die dingen aan Lissabon zelf die ik me zeker zal blijven herinneren. 
• Ik ben iemand die het niet fijn vind om niets om handen te hebben en enkel voor me uit gaat zitten staren. Zeker als ik alleen uit eten ga, voel ik me heel ongemakkelijk als ik enkel om me heen kijk en mensen voorbij zie komen. Dus, ik zorg dat ik altijd iets in mijn tas heb. Of dat nu een boek is, een puzzel of gewoon een pen en een klein blokje in de vorm van een notitieboekje om iets in te tekenen of mooie quotes in de citeren, dan heb ik tussen het eten door ook iets waar ik mijn aandacht op kan vestigen. Zelfs als ik met iemand samen ga, zorg ik dat ik zoiets mee heb. Just in Case. Op vakantie ben ik vaak overdag een hele dag weg en wanneer ik dan in de avond ergens ga eten, vind ik het ook heel leuk om al mijn foto's na te lopen en door te sturen naar mensen die graag op de hoogte willen blijven van mijn reis of verblijf.
• Toen ik vanuit de kliniek de opdracht kreeg om uit eten te gaan en dit wat vaker te oefenen, hielp het mij om van tevoren al op de website te kijken van het desbetreffende restaurant. Op die manier kon ik mezelf wat geruststellen en me in gedachten voorbereiden op wat ik zou kunnen kiezen van de kaart. Voor verassingen komen te staan, vond ik in het eerste stadium nog te spannend, dus bood dit meer houvast en een tussenoplossing tot ik het vertrouwen in mezelf wel weer een beetje had. Het gebeurde ook wel eens dat ik bij alles een beetje twijfelachtig was wat er op het menu stond en dan keek ik gewoon bij het gerecht dat ik kreeg voorgezet, wat er wel en wat er niet haalbaar was om op te eten. Als je een eetstoornis hebt, moet de reden van iets te laten liggen natuurlijk niet zijn dat je per se minder wilt eten om je gewicht te beïnvloeden, maar als het weloverwogen is en je daarnaast gewoon voldoende hebt gegeten, dan is het prima. ( hiermee bedoel ik dat als je iets weglaat het gaat om bijvoorbeeld die paar nootjes die als topping over je gerecht gestrooid zijn en niet de rijst laten staan als je bijvoorbeeld kiest voor een paella) 
• Relativeren, relativeren en nog eens relativeren. Wanneer je uitdagingen aangaat, is dit vaak omdat er ergens een bepaalde angst zit. Die angsten zijn in negen van de tien gevallen niet reëel. Wat mij heel erg helpt is om te bedenken dat er niet voor niets een menukaart is. Dit betekent dat er tal van mogelijkheden zijn om uit te kunnen kiezen en tussen al die opties zit er vast wel eentje bij die voor jou haalbaar is, wat je lekker lijkt en waar je je dus geen zorgen om hoeft te maken. Mocht het toch zo zijn dat er écht niets bij zit dat haalbaar is, dan zijn de chefs meestal wel in staat om mee te denken. Als je uitlegt dat je een bepaalde leefstijl hanteert (zoals vegetarisch of vegan) of dat je een bepaalde allergie hebt, zijn zij vaak écht wel creatief en flexibel genoeg om een alternatief te zoeken of een aangepast gerecht te maken. Door dit tegen mezelf te zeggen, vind ik het helemaal niet zo spannend meer om uit eten te gaan. Het komt uiteindelijk toch wel goed, dus ik hoef me nergens druk om te maken.

• Daarnaast heb ik ook een periode gekend dat ik door de week in de kliniek verbleef en dan in het weekend met verlof mocht. Het gebeurde dan wel eens dat ik met familie uit eten ging en al van tevoren bij een weekendbespreking in de kliniek een plan had moeten maken. Enerzijds is dit heel prettig, want dan heb je een vangnet om op terug te komen. Maar, aan de andere kant zorgt het ook voor extra spanning. Je bent je er meer van bewust dat het eng is, waardoor dat gevoel enkel groter wordt. Het 'probleem' dat er niet is, wordt nu júíst een ding, omdat je er aandacht aan gaat schenken. Wat ik vaak deed, was om op voorhand tegen iemand die ik in vertrouwen kon nemen te vertellen dat ik het spannend vond en of diegene misschien tijdens het eten of terwijl we zouden wachten op het eten met me wilde kletsen. Dat ik op dat moment wat afleiding zou hebben. Later merkte ik dat het steeds minder vaak nodig was om iemand als vangnet te hebben en werden de keren dat ik om hulp vroeg ook steeds minder. Het is een ontwikkeling die bij iedereen in een ander tempo gaat en sommigen blijven het juist wel prettig vinden om de spanning naar iemand uit te spreken, terwijl dat bij anderen al snel niet meer nodig is. 
• Een tip die ik tegenwoordig veel gebruik, vooral als ik op vakantie ga, is dat ik vaak naar de voorgerechtjes kijk en vraag of ik die als hoofdgerecht mag combineren. Het klinkt een beetje gek, maar als je vegetarisch of vegan eet en je gaat naar een mediterraan land op vakantie, staan daar negen van de tien keer toch veel vlees- en visgerechten op de kaart. De opties worden wel steeds meer uitgebreid, maar nog niet overal kun je als vegan goed uit de voeten. Wat vaak wel vegetarische/vegan opties zijn, zijn de voorgerechten. Als ik in een restaurant zit dat grotendeels vis en vlees serveert, vraag ik vaak of ik bijvoorbeeld 2 voorgerechtjes tegelijk geserveerd mag krijgen en dat eet als een hoofdgerecht. Meestal mag dat wel of soms kies ik ook een bepaald gerecht en vraag dan of ze een component kunnen vervangen of misschien weg kunnen laten, omdat ik geen dierlijke producten eet. 
• Een mooie aanvulling hierop is om naar tapasrestaurants te gaan. Deze hebben een heel groot scala aan gerechten en vaak ook kleinere gerechten die van verschillende keukens afkomstig zijn. Heel vaak hebben ze ook een lijst met opties die enkel groenten en plantaardige producten bevatten en als je dan met iemand gaat die wél vlees/vis eet, kan ieder gewoon lekker kiezen wat hij/zij wilt zonder dat je de chef om iets anders hoeft te vragen. De menukaarten in tapasrestaurant zijn ook vele malen uitgebreider dan die van een regulier restaurant. 
• Als voornaamste insteek heb ik toch wel om het meest plantaardig te eten, maar iets wat ik heel belangrijk vind wanneer je in het buitenland uit eten gaat en niet heel goed de taal beheerst, is om je eetpatroon tussen veganisme en vegetarisch even met een korreltje zout te nemen. Niet in alle landen weten ze namelijk heel goed hoe ze dierlijke producten goed en volwaardig moeten vervangen en kennen ze de grens en/of het verschil goed tussen vegetarisch en veganistisch eten. Het komt steeds meer aan de orde en er is steeds meer bewustwording, maar als je voornamelijk veganistisch wilt eten en er zit eens per ongeluk wat honing door de dressing of je krijgt een salade waar dan toch wat ei aan is toegevoegd, doe dan een keertje niet te moeilijk. De mensen in de horeca doen echt hun best en proberen naar je te luisteren als je vraagt naar vervanging, maar als het dan niet precies is wat je in gedachten had, accepteer het dan voor een keer en eet dan maar vegetarisch. Ik merk zelf ook dat ik in het buitenland wat flexibeler ben op dit gebied en als het dan eens niet compleet veganistisch is, ga ik er ook niet moeilijk over doen. Thuis maak ik hier ook wel eens een zijstap in en dus ben ik er ook niet te beroerd voor om dat op vakantie ook te doen. Plus, als het al klaargemaakt is en voor je neus staat, heeft het toch geen effect meer om de keuze te maken het te laten staan, want het ei, de honing of wat dan ook is dan al verwerkt.
• Als laatste tip wil ik meegeven dat het niet bijdraagt aan een gemoedelijke sfeer wanneer je anderen tijdens het eten gaat wijzen op het feit dat zij misschien wél dierlijk (e producten) eten of hen gaat wijzen op dierenleed en het slechte effect van de vee-industrie op het milieu. Wanneer je een etentje hebt, hoort het hier niet over te gaan, maar over de band die je hebt met de mensen waarmee je bent. Het is juist van belang om anderen het gevoel te geven dat je er voor ze bent, hen waardeert en respecteert ook al hebben jullie allen misschien een andere insteek op het gebied van voeding en milieu. Het is geen politiek debat waar je heen gaat, maar een leuk uitje, ontspanning en juist een samenkomen van vriendschap en gezelligheid. Wanneer je moeilijk gaat doen en anderen niet respecteert in hun keuzes over iets wat op dat moment niet per se aan de orde is, komt dat jullie relatie niet ten goede en kan dat juist tegenstrijdigheid opwekken en misschien op de lange termijn een vermindering in contact of misschien het verbreken ervan opleveren. Ik heb zelf geen ervaring hiermee, maar heb wel gehoord en gelezen dat sommige mensen door hun veganistische levensstijl vrienden en kennissen zijn verloren. Puur omdat ze hen in hun eigen visie mee wilden krijgen en anderen gingen forceren om anders in het leven te staan. Het is goed om jezelf af te vragen wat voor jou meer waard is en waar je je avond écht aan wilt besteden en mee in wilt vullen.

Ik hoop dat deze tips helpen als je met een eetstoornis op vakantie gaat en dat je er misschien een beetje geruster in kunt zijn. Er zijn altijd manieren om jezelf ervan te verzekeren dat het goed komt en als je het echt nog nodig hebt om houvast te zoeken als je ergens heen gaat waar je het niet kent, bereid je dan een beetje voor. Zo kom je niet voor verassingen te staan.

Daarbij is een levensstijl zonder vlees en vis en een andere visie op dier- en welzijn en het milieu ook niet altijd even acceptabel voor iedereen en hoop ik dat je met een flexibelere manier van denken en het omgaan met anderen ook ervoor kunt zorgen dat vakanties en uitjes met vrienden en/of familie gewoon prettig verlopen en je aan het eind van de rit altijd met een blij gevoel erop terug kunt kijken en het de band heeft versterkt. 

Life is about experience. You can't hold onto everything.