Mij écht kennen...
de kleine weetjes, rare trekjes, favorieten en dingen die mij Mij maken.. ik vraag me soms wel eens af of en welke mensen dat zijn. Natuurlijk is er familie en zijn er mensen met wie ik ben opgegroeid die de meeste zaken wel weten en ook hoe ik vroeger was qua karakter. Zij hebben kunnen zien hoe ik me daar nu in ontwikkeld heb, maar er zijn ook bepaalde dingen die ze misschien niet weten en die ik eigenlijk wel van mezelf weet, maar er gewoonweg niet bij stil sta. Bij anderen die ook een soort eigen 'community' of bepaald publiek hebben, zie ik wel eens vraagstickers voorbij komen waarin je een random vraag kunt stellen. Vaak zijn dat juist vragen die gerelateerd zijn aan hetgeen geuit wordt en waarvoor diegene staat. Dit ervaar ik ook en zo gaan veel vragen over de MinnieMaud-methode, aankomen, vochthuishouding, extreme hunger en allerlei andere zaken die te maken hebben met het hebben en herstellen van een eetstoornis. In mijn geval Anorexia. Heel begrijpelijk natuurlijk, want dit is ook waar ik voor sta en waarvoor ik steun en support uit wil dragen, maar ik ben de eetstoornis niet meer. Het was een invloed die 99,9% van mij en mijn leven overnam, maar dat is het nu niet meer.
Elke uitdaging die ik ben aangegaan en waarin ik mijn eigen grenzen nu nog steeds verleg, komt er een stukje meer terug van de Romy die ik werkelijk ben. Ik sta er zelf niet zo bij stil, maar het is pas op het moment dat er een bepaalde vraag komt, dat ik ga nadenken en soms zelfs verrast ben dat ik een bepaalde visie of mening over iets heb. Het verschil met hoe ik dacht toen ik jonger was, is heel groot. Mijn mening en kijk op het leven en de wereld is veranderd en ik heb ook andere interesses gekregen. Wie ik ben is natuurlijk iets heel persoonlijks en dit zijn ook zaken die heel diep kunnen gaan en emotioneel kunnen zijn, maar ik vond het wel leuk om op wat luchtigere en leukere vragen antwoord te geven, zodat je mij een beetje beter leert kennen en kunt zien dat mijn kijk op de wereld niet meer enkel gaat over voeding, afvallen, uiterlijk en perfectionisme, maar dat er meer schuilt achter dat wat het masker is geweest van de Anorexia en dat dat hetgeen is wat het waard is om uiteindelijk voor herstel te kiezen.
Wat is je favoriete manier om een vrije dag door te brengen?
Het verschil zit hem er voor mij in of het mooi of slecht weer is... Maar, meestal begin ik een vrije dag het liefst met een kop koffie, een boek en even helemaal niets. Wat ik vaak doe, maar dat doe ik ook op de meeste werkdagen, is dat ik een kwartier buikspieroefeningen volg via een filmpje op YouTube. Ik ben hier ( samen met andere thuisworkouts) vorig jaar mee gestart, omdat ik mijn spieren wilde behouden en terug op wilde bouwen na de afbraak door de jarenlange ondervoeding. En het voelt eigenlijk wel prettig dat ik merk dat er vooruitgang in zit. Ik krijg ook wat meer zelfvertrouwen van het feit dat het opbouwen van mijn spieren zorgt dat ik fysiek meer aankan en me minder kwetsbaar voel in ongewenste situaties.
Vaak ga ik een paar uur naar buiten en wanneer het slecht weer is of nat en koud, kies ik er eerder voor om een grote ronde te wandelen. Wanneer het weer het wel toelaat en ik mijn mountainbike kan pakken, haal ik die naar buiten en cross ik het liefst een paar uur in de omgeving. Wat ik bij beide doe, is mijn favoriete playlist met muziek opzetten. Het fijnste van deze vrije dagen vind ik het feit dat ik echt dicht bij mezelf kan zijn. Ik hoef even niets en werk kan ik ook even laten liggen, want dat wordt door een ander even gedaan. Wat ik wel vaak behoudt zijn de momenten dat ik blog en studeer in de avond, maar dat is omdat ik dit oprecht heel leuk vind en het voelt niet als 'moeten'. Een contactmomentje vind ik ook altijd wel fijn en of diegene dan even langskomt of belt, dat maakt dan niet zo heel veel uit.
Op het werk hebben we vaste tijden voor pauzes en daarom vind ik het als ik thuis ben prettig dat ik gewoon tijd heb om te koken, dat er geen tijdspanne aan vastzit en dat ik ook niet te veel drukte of rumoer om me heen heb tijdens het eten. 's Avonds op de bank heb ik vaak een kaarsje bij me branden of staat mijn elektrische haard aan. Ik ben echt iemand van sfeer en heb ook altijd een plaid over me heen liggen wanneer ik op de bank zit. Een televisie heb ik niet thuis, maar ik kijk online of via Netflix afwisselend met bloggen en het volgen van mijn studie. Zo ziet een relaxt dagje er voor mij uit en op die manier voel ik me het fijnst, meest ontspannen en is dit, nu ik erop terugkijk, altijd een enorme angst geweest vanuit de Anorexia. Een dagje vrij was een hel, maar het voelt nu niet meer vreselijk om het drukke leven even op 'stop' te kunnen zetten.
Wat is de beste vakantie die je ooit hebt gehad en waarom?
Dit is een hele moeilijke. Afgezien van mijn eetstoornis heb ik altijd ontzettend genoten van de vakanties die we hadden als gezin en nu ik op mezelf ben en weer controle heb over de Anorexia die altijd van mij verwachtte in welke andere omgeving dan ook om te stoppen met eten, zijn ook de tripjes alleen enorm indrukwekkend. Ik denk dan toch dat ik kies voor mijn eerste reis alleen, vorig jaar naar Lissabon. Na heel lang niet weg durven uit huis, uit mijn routine, mijn vaste producten loslaten en het onbekende tegemoet gaan, heb ik toch de poging gewaagd. Ik ben wel iemand van voorbereiding en planning, dus ik had precies in kaart wat ik wilde zien, wat ik wilde doen, wat ik mee zou nemen en hoe ik mezelf veilig kon stellen van het hervallen in eetstoornisgedrag. Mede hierdoor kwam ik niet voor verrassingen te staan en eigenlijk door het feit dat ik al een heel stuk flexibeler was qua eten en veel minder angsten had dan ik dacht, verbaasde ik in werkelijkheid mezelf hoe goed het ging en probeerde ik ook alles wat onbekend was te eten. Ik ging alleen uit 's avonds, ontdekte op eigen houtje de stad, sprak vanuit mezelf mensen aan en zei 'ja' wanneer ik een koffie kreeg aangeboden. Echter, ze zetten in Portugal wel érg sterke koffie en ik durfde geen 'nee' te zeggen vanuit beleefdheid, maar van 5 espresso's op een dag, moest ik die nacht wel de gevolgen dragen... toch is ook dit een herinnering om nu met een grote glimlach op terug te kijken. Het gevoel dat ik kreeg toen ik besefte dat er eigenlijk niets was om bang voor te zijn, dat ik het best zelfstandig kon in het buitenland en dat ik niet meer de dwang had om mezelf uit te hongeren, maakten deze vakantie na jaren aan huis gekluisterd een beleving om nooit meer te vergeten.
Wat is de volgende bestemming op jouw reis-bucketlist en waarom?
Nicaragua. En ik heb al geboekt voor eind dit jaar! Nu ik de smaak te pakken heb en weet dat me niets meer in de weg kan staan en dat ik de eetstoornisgedachtes die soms nog wel eens boven komen drijven, en dan vooral de angsten die ik altijd gehad heb, de baas ben, wil ik alles zien wat nog in mijn bereik ligt. Afgelopen najaar ben ik met mijn vader naar Zuid-Spanje geweest. Voor mij de eerste keer weer met mijn vader op vakantie sinds mijn eetstoornis en ook naar Spanje. Een land waarvan ik maar weinig wist en wat me ook nooit heeft aangesproken, omdat we altijd door Frankrijk trokken met de tent. Echter, ik was bij aankomst al helemaal weg van de omgeving, de mensen, de cultuur en de taal die ik tot noch toe ben gaan leren. Ik vind het leuk om hiermee bezig te zijn en was op zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe bestemming om naartoe te gaan, maar verder weg gelegen... en omdat ik Spaans leer, wil ik dat natuurlijk ook kunnen spreken. Mijn oog viel op MIdden-Amerika, waar qua prijs-veiligheid Nicaragua een hele mooie optie was.
Wat is jouw favoriete groente?
Aangezien ik bij de Jumbo op de groente-fruitafdeling werk, vond ik dit wel een leuke vraag om over na te denken. Er is zo ontzettend veel en ik lust eigenlijk alles, maar het liefst heb ik toch een mix van verschillende groentes bij elkaar. Ratatouille is dan ook een gerecht dat ik zelf regelmatig maak, maar als ik dan toch echt één specifieke groente moet kiezen, waar ik van kleins af aan al dol op ben, ga ik toch voor spinazie.
Wat is het laatste dat je hebt gelezen?
Het laatste dat ik heb gelezen of eigenlijk heb herlezen, is De Boekendief van Markus Zusak. Het is een verhaal over een meisje in de Tweede Wereldoorlog die haar moeder en broertje verliest, terecht komt bij pleegouders die uiteindelijk een Jood verbergen met alle gevolgen van dien. Ook krijgt ze van dichtbij mee hoe het is om gebombardeerd te worden, vrienden te maken, te verliezen, hoe streng het regime van 'De Fürher' is en zelf te moeten schuilen. Een verhaal dat me aangrijpt, meevoert en een onderwerp waar ik sowieso al altijd heel erg geïnteresseerd in ben geweest. Een boek waarbij je al na een halve bladzijde meekijkt door de ogen van De Dood, die het verhaal vertelt. Erg de moeite waard.
Zou je zeggen dat je meer extravert of introvert bent?
Introvert. Ik vind het fijn om mensen om me heen te hebben, maar eigenlijk ben ik het allerliefste gewoon in mijn eigen coconnetje en doe mijn eigen ding. Ik ben niet iemand die grote feesten opzoekt, festivals met grote publiciteit bezoekt en graag op visite gaat. Ik weet nog dat toen ik thuis woonde bij mijn ouders iedereen gewoon binnen kon stappen. Maar nu ik op mezelf woon, heb ik dat liever niet. Ik spreek niet elke vrije dag die ik heb met mensen af. Ik stap zelf ook niet zo snel bij anderen binnen en bel of vraag niet regelmatig om af te spreken. Ik heb dan wel mijn blog, waarin ik heel open en eerlijk ben, maar het is aan jou als lezer en anderen of ze het willen lezen. Het schrijven en typen werkt voor mij als een manier om mijn gedachtes van me af te zetten en de dingen aan het licht te brengen die in mij spelen, maar ik zal ze nooit zo op iemands bord gooien of iemand ermee willen belasten door naar iemand toe te gaan en mijn verhaal te doen. Ik vind het ook helemaal niet erg om opdrachten of taken alleen te doen, kan soms heerlijk afdwalen in mijn eigen wereldje en voel me daar zelden eenzaam bij.
Wat is je favoriete ijssmaak?
Hmm.... ik heb eigenlijk twee favorieten die ik heel graag eet. Je hebt natuurlijk room- en sorbetijs en als ik sorbet neem, heb ik het allerliefste frambozen en als ik kies voor roomijs toch het liefst chocolade. Maar, dan wel een volle chocoladesmaak en niet met zo'n goedkoop tintje dat dan blijft hangen in je mond. Of er dan een extra smaak aan is toegevoegd, maakt me niet zo uit. Varianten met een tintje koffie, stukjes brownie of kaneel kan ik ook altijd wel waarderen.
Wat is de laatste serie die je hebt gekeken?
Wie Is De Mol! Dit is echt mijn favo-serie die ik elk jaar weer volg. Als Oud en Nieuw voorbij is, is dat het eerste waar ik naar uitkijk. Ik doe ook altijd mee met het inzetten van punten in de app en zit met een collega en wat anderen in een poule en houden onze scores bij. Tijdens het kijken heb ik er ook altijd een papiertje naast liggen om na elke opdracht voor mezelf in kaart te brengen wie ik het meest verdenk, om vervolgens aan het eind van de aflevering een overzicht te hebben hoe ik mijn verdenking ga verdelen. Of juist op één iemand in ga zetten. Beetje jammer dat ik geen BNN'er ben, want ik zou absoluut mee willen doen als mij dat gevraagd zou worden.
Wat is je favoriete citaat uit een tv-programma / film / boek?
'Sodeknetter'
Dit zegt Ron Wemel uit Harry Potter altijd als hem iets verrast, verbaast of als er iets misgaat. Ik heb dit eigenlijk een beetje overgenomen en zeg dit best vaak. Beter dit in plaats van te schelden of andere lelijke dingen te zeggen en mensen moeten er heel vaak om lachen. 'Hoe kom je daar nou weer aan?', vragen ze dan. Als ik dan vertel dat het uit de Harry Potter-reeks komt, lachen ze vaak nog harder. Het is iets dat er nu als een soort van automatisme is ingeslopen en het hoort een beetje bij mijn stopwoordjes. Het leuke ervan is wel, dat het de realiteit vaak wat verlichting brengt en de situatie vaak minder nadelig maakt, omdat het ook best wel leuk wordt opgevat.
Zo is dit een eerste serie kleine feitjes die niet veel mensen over mij weten, maar wel typerend zijn voor mij. Ik heb zelf de ervaring dat het af en toe leuk is om ook wat luchtige vragen aan jezelf te stellen, in plaats van die vraagstukken die meteen heel diep gaan en een psychologische achtergrond schetsen van wie je bent in het leven.
Maar, dit ben ik ook.
I'm Me
Nothing More
Nothing Less
And
That's enough
Reactie plaatsen
Reacties