Naarmate de tijd verstrijkt en ik terug kijk op bepaalde situaties, zie ik dat er ontzettend veel veranderd is. Niet alleen bij mezelf; wie ik ben, hoe ik denk en reageer, maar ook in mijn omgeving, de maatschappelijke trends en hoe anderen in het leven staan. Net als dat je vroeger bepaalde rages had, zijn er de afgelopen jaren ook zoveel verschillende inzichten geweest in hoe je als mens zou horen te zijn.
Ik heb me heel erg laten vormen door de modellenwereld, het willen hebben van een wespentaille, diëten, dure outfits, grote merken en programma's als MTV Cribs of My Sweet 16. Ik dacht altijd dat je pas gelukkig was en populair gevonden werd als je dit allemaal had. Op dat moment was ik denk ik nog te jong om echt in te zien dat de dingen niet altijd zo zouden blijven en dat ik me er niet te veel van moest aantrekken. Daarbij was ik ook precies in het stadium dat al die invloeden heel veel met me deden en me nog onzekerder maakten dan dat ik al was.
Ik veranderde mijn voedingspatroon, stopte uiteindelijk met eten , wilde enkel op de weegschaal staan om dat getal omlaag te zien kelderen en voelde me trots om klasgenoten te vertellen dat ik de hele dag nog niets op had. Allemaal in de hoop om ik na jaren gepest en getreiter eindelijk een beetje te passen in het plaatje dat mensen accepteerden. Het zou zo fijn zijn om ook eens een complimentje te krijgen en een plekje in de familie. Ik wilde gewaardeerd en gerespecteerd worden om wie ik was en niet gezien worden als het lelijke eendje.
Het was nooit het plan geweest om een eetstoornis te ontwikkelen en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik in eerste instantie niet daadwerkelijk van Anorexia gehoord had, naast de naam en bekendheid omwille van het uiterlijk dat wel eens getoond werd op tv. Ik was eerder bang van mensen met een eetstoornis, dan dat ik er werkelijk toenadering tot zou zoeken. Maar, waar het op neer kwam, was dat ik er uiteindelijk wel eentje ontwikkelde. De wereld wordt gevormd door de mening van anderen, waar ik zoveel mogelijk in probeerde te passen, maar niet besefte dat die visie telkens weer verandert en dat er iedere keer weer andere mensen zijn die als toonbeeld gezien worden.
Perfectie bestaat niet
Het kostte me heel veel tijd om tot dit inzicht te komen, maar op dat moment was de eetstoornis als te heftig en vertrouwd om het te willen loslaten. Ik was niet meer mezelf. Ik legde de lat heel hoog en veranderde in iemand die mij niet eigen was, een niet-bestaande persoonlijkheid die toch heel echt leek; Anorexia Nervosa a la Moi.
De wereld en visie op het leven veranderen en zullen dat ook altijd blijven doen. Waar vroeger nog weinig aandacht was voor het onderscheid tussen groepen mensen en op welk geslacht je valt, is daar nu heel veel commotie over en wordt dit sterk benadrukt. Er worden zelfs dagen of maanden gewijd aan bepaalde thema's om extra aandacht te geven aan bijvoorbeeld mentale gezondheid, liefde, cultuur en andere dingen. Het zijn op zich mooie intenties en het heeft de beste bedoelingen, maar zouden we niet élke dag even stil mogen staan bij wat voor thema dan ook en kunnen beseffen dat het állemaal dingen zijn die ons ons raken? Zo hoef je ook niet per se jarig te zijn om wat extra lief voor jezelf te zijn of een keertje wat meer tijd aan je persoonlijke verzorging te besteden en is vaderdag niet de enige dag dat je je papa een lief berichtje kunt sturen of uitnodigt te blijven eten.
Het gaat in het leven om zo veel dingen, er zijn zo veel mensen die aandacht verdienen, onderwerpen die in de spotlights mogen staan en zaken die wel wat extra support kunnen gebruiken. Het benoemen van een 'actiedag' is iets heel moois, maar ook op andere momenten is het het waard om even stil te staan bij wat vooral JIJ belangrijk vindt in de wereld en jouw leven. Alles verandert elke dag. Het ene groeit en wordt mooier, waar het andere wordt verwoest en teneergeslagen ondergaat aan de vernieling. Je kunt niet alles in de hand hebben, je kunt niet alles sturen, over alles beslissen en het goed doen voor iedereen, maar als je kijkt naar wat jij zelf wilt in het leven en waarin je een steentje bij kunt dragen, dan doe je al heel veel.
Je hoeft niet perfect te zijn, geen miljonair, een beroemdheid of 100.000 volgers te hebben. Het zijn de kleine dingen die je ook kunt doen om goed te zijn voor de wereld, waarmee je jezelf verrijkt. Alles draait door en een klein aandeel kan al heel veel betekenen, maar laat je nooit wegduwen door wat grote persoonlijkheden, leiders en organisaties van je vragen, want dat blijven ze doen. De ene keer gaat de aandacht naar rechts en een week later doe je het weer niet goed en wordt je een andere richting op geduwd. Laat het gaan, laat het los en doe waar je je zelf goed bij voelt.
Ik dacht me juist op het juiste spoor te begeven door met alles in te stemmen. Een eigen mening, zelfverantwoordelijkheid of initiatief had en nam ik niet. Toch paste ik niet in het plaatje, had ik weinig kennis en voelde me ontzettend onzeker in een wereld waarin ik nooit iets goed kon doen, voor niemand niet. Ik heb het mij laten veranderen, vormen naar iemand die ik niet was en een andere persoonlijkheid gecreëerd die nog dwangmatiger en sterker was dan de wetten van de wereld. De wereld bleef inderdaad draaien, maar die van mij stopte en ik raakte verstrikt in mijn eigen valstrik.
Enerzijds is het somber gestemd dat ik jaren van mijn jeugd heb weggegooid door Anorexia te ontwikkelen. Ik heb niet net als mijn leeftijdsgenoten elk weekend gefeest, gedronken, gedanst, naar leuke jongens omgekeken of een flinke uitspatting gehad naar mijn ouders. Ik was geen échte puber, al denk ik dat ik dat van mezelf ook nooit echt geweest zou zijn, maar ik heb ook veel gemist. Anderzijds is het een zegen geweest om op jonge leeftijd zo veel zelfinzicht te ontwikkelen door alle therapieën die ik heb gehad. Ik heb heel veel geleerd over mijn emoties, mijn gedachtes, de realiteit en hoe ik kijk naar de wereld waarin we leven. Het zal mij niet meer gebeuren op mijn 40e dat ik plots in een midlifecrisis beland of niet weet wie ik werkelijk ben en wat ik aan moet met mijn leven. Juist omdat ik die inzichten al heb opgedaan en nu weet waar ik voor sta en na wil laten.
Alhoewel mijn levens- en eigen visie zich steeds zullen blijven ontwikkelen en ik stappen blijf zetten om wat mijn eetstoornis eens was, zo veel mogelijk terug te dringen, zijn er ook zaken waar ik nu meer zekerheid over heb. De 'triggers' uit het dagelijks leven, de trends, het willen afvallen of de uitspraken over diëten; deze raken mij niet meer. Ik vind ze hooguit irritant, omdat ik weet dat het handelingen zijn die je niet gelukkig maken en/of je zelfbeeld veranderen. De werkelijke 'knop' is die die je in jezelf omzet.
Je kunt nog zó je best doen wereldverbeteraar nummer 1 te zijn, alles tot in de puntjes op te volgen en voor iedereen goed te willen doen, maar als het jou als persoon niet verrijkt en je jezelf eigenlijk dwars zit, ga je voor je gevoel altijd op je tenen moeten lopen.
Nu volg ik meer mijn intuïtie, stap vaker op mensen af die mij blij maken, me plezier geven en vind een uitdaging aangaan veel motiverender en spannender dan in mijn veilige cocon te kruipen en de buitenwereld te ontduiken. De wereld draait en ik draai mee, niet met de visie en de mening van anderen, maar op mijn eigen weg en de dingen die ik waardevol vind.
You define your own life
Don't let other people write your script
Reactie plaatsen
Reacties