Zo slecht als herstellen voelt...

Nu ik na een poosje weer wat ben aangekomen, geeft dat mijn ouders geruststelling. 'O, de eetstoornis is er nog wel, maar heeft niet de regie over Romy'. Voor mij is het ook wel fijn om hun instelling te zien veranderen, omdat ik dan ook minder spanning voel in de sfeer.

Aan de andere kant is het aankomen ook een hele strijd. Ik ben blij dat ik eens in de 5 à 6 weken weeg, want anders ben ik er gewoon te veel en te geforceerd mee bezig. Tijdens klinische opnames moest ik wekelijks wegen en in de eerste fases zelfs dagelijks. De Anorexia gaat hiermee aan de haal, er spoken tientallen gedachtes en angsten door je hoofd die het allemaal nóg moeilijker maken. Het leren accepteren dat je gewicht stijgt is lastig en je voelt je ineens ook een stuk dikker. Dat volle gevoel, was dat gisteren ook al zo? Zit mijn broek nu echt strakker of verbeeld ik me alles maar? Bij elk klein detail dat je opmerkt, gaan de alarmbellen af. 'Zie je wel dat je aankomt!', 'Ik dacht wel al dat ik een paar vetrolletjes zag!' en 'Je bh zit ook al een stuk strakker dan een paar weken geleden'. 

Het feit dat je je dikker voelt, is een fabeltje. Normaal gesproken voel je je na een maaltijd verzadigd. Je voelt dat je genoeg hebt gegeten en weer een paar uur vooruit kunt. Daarentegen kun je precies hetzelfde gevoel anders gaan interpreteren. Wanneer je 's ochtends weegt en ziet dat je bent aangekomen kan je lichaamsbeeld hierdoor beïnvloedt worden, waar je gevoel ook een rol in speelt.

Net als nu ervaar ik dit ook zo. Elk vezeltje in mijn lijf hoopt elke keer dat ik op de weegschaal stap, dat ik ben afgevallen. Nou ja, elk vezeltje in mij...ik bedoel eigenlijk de Anorexia. Realistisch gezien weet ik dat een bmi van xx niet gezond is en dat ik geen 40-uur kan werken als ik af ga vallen. Zeker niet op de afdeling waar ik nu sta. Ik heb mijn spieren hard nodig en om die sterk te houden, moet ik juist door blijven zetten. 

De dingen die mij helpen om vol te houden...

• Een weetje dat een beetje helpt om te relativeren, is dat spieren zwaarder wegen dan vet. Wanneer ik dus wat aankom, maar op mijn werk heel veel spierkracht moet verzetten, zal ik dus ook daarin wat aankomen. Neem dat spieren 2x zo veel wegen als vet. Ik ben de afgelopen periode 7 ons aangekomen,  wat dan bijvoorbeeld zou bestaan uit 4 ons spieren 2 ons in vet en 1 ons in al het overige. 
• Daarnaast is het goed om te beseffen dat je gewicht maar een getalletje is. 's Ochtends weeg je anders dan 's avonds, je hormoonhuishouding kan zorgen voor het vasthouden of juist loslaten van vocht, de ene keer ga je wel of juist niet naar het toilet en ga zo maar door.... Er zijn zoveel factoren die van invloed zijn op je gewicht dat je het ook het beste kunt zien als een getal dat fluctueert. Wanneer ik dus de angst voel opkomen over mijn gewicht, probeer ik te kijken naar het getal en dit als middelpunt te zien van een marge met 1,5kg erboven en 1,5kg eronder. Je schommelt continu in gewicht, waardoor het niet helpt om je op één getal vast te pinnen.
• Praat erover. Zelf vind ik het lastig om met mijn moeilijkheden naar iemand toe te gaan, maar sinds een tijdje kom ik nu bij een oud-verpleegkundige op gesprek. Ik heb nog zorg via Emergis, maar ben door mijn eigen verantwoordelijkheid en inzet overgegaan naar de minst intensieve manier van zorg. Ik spreek er verder niemand meer behalve haar. Het is om gewoon even mijn verhaal te kunnen doen, eerlijk en open zijn over wat er de afgelopen periode gespeeld heeft en wat dat met me doet. Het zit namelijk in mijn karakter dat ik anderen niet graag met mijn zaken opzadel, vooral persoonlijke contacten. Ik probeer hier stapjes in te zetten, maar even een afgesproken momentje om te luchten, maakt de drempel weer een klein beetje kleiner. Het hoeft niet veel te zijn of lang te duren, als je maar het gevoel hebt dat je er niet alleen mee zit.
• Afleiding zoeken is op dit soort lastige momenten ook heel fijn. Ik ervaar soms een hele wirwar aan gedachtes en angsten, waardoor de onrust in mij vooral heerst. Om die te laten afzwakken is het goed om de focus te verleggen. Mij helpt het bijvoorbeeld om sudoku's te maken, een podcast op te zetten  of een grote ronde te gaan fietsen. Wel met vrolijke of zomerse muziek op. Op die manier kan ik de eetstoornisgedachten even verdringen. 
• Als laatste kan het goed helpen om je motivatie erbij te nemen. Waar doe je het voor? Wil ik terug naar xx kilo en me weer zo ellendig voelen? Dan ben ik het leven wat ik nu heb opgebouwd, kwijt. Ik kan niet meer zelfstandig wonen, werken, contacten onderhouden en vrolijk zijn. Is het ongezond lage gewicht het waard om dit ervoor op te geven?  Nee, dat is het zeker niet en het maakt me helemaal niet gelukkiger. Dus, weet waar je voor staat en put daar je kracht uit.

Deze blog gaat iets meer over het hier en nu en waar ik af en toe nog mee worstel. Ik hoop door ook in mijn video's aan jullie te laten zien dat het niet altijd van een leien dakje gaat, dat het herstelproces niet te rooskleurig wordt afgespiegeld.  Het is een weg met behoorlijke hobbels, haarspeldbochten en opstuivend zand. Dat je de kracht hebt om boven te geraken, dat is zeker, maar je zult er wel even voor moeten ploeteren. Wanneer je uiteindelijk de top bereikt hebt en mag beginnen aan de afdaling, zul je blij zijn dat je al dat doorzettingsvermogen hebt ingezet.

'Wie mooi wil zijn moet pijn lijden',wordt er vaak verteld. In dit geval betekent dit dat je een fijner en mooier leven tegemoet gaat wanneer je de angst aangaat, uitzit en recht in de ogen durft te kijken.