Ik heb het eerder nog nooit gehad over deze fase in herstel : De Recovery Comfort Zone, omdat ik zelf zover nog niet was. Daarnaast is het ook maar de vraag of je, wanneer je herstelt van een eetstoornis, in deze fase terecht komt of niet.
Bij velen die in de kliniek zitten en van daaruit aankomen en herstellen, zal deze fase niet heel herkenbaar zijn. Echter, bij andere lotgenootjes die op eigen voet proberen uit te pluizen hoe hun lichaam werkt en welke rol de eetstoornis hierin speelt, net als ik, zullen wellicht herkennen wat ik over deze fase ga vertellen.
De Recovery Comfort Zone is een fase in het herstel van je eetstoornis waar je op een punt bent aanbelandt dat je heel veel moeilijkheden hebt overwonnen, niet veel producten meer eng vindt en een bepaald patroon hebt ontwikkeld om de eetstoornis onder controle te houden. Het meest restrictieve deel van de eetstoornis heb je achterwege kunnen laten, voeding neemt niet meer elke seconde van de dag in beslag en triggers hebben veel minder of zelfs geen invloed meer op jouw gedrag. Toch is de eetstoornis nog wel aanwezig; of dat nu Anorexia, Boulimia, Binge Eating of elk andere variant eetstoornis is. Als ik naar mezelf kijk, zijn de dingen die ik nog staande houd de hoeveelheid kcal die ik tot me neem, een bepaalde dagstructuur en hoeveelheid beweging. Ik kan nu uitslapen, flexibeler omgaan met rust en sporten en heb ook zowat alle producten uit het angstscenario van de Anorexia geschrapt door ze aan te gaan.
Wat de Recovery Comfort Zone verder inhoudt, is dat je vast blijft zitten na een groot deel van herstel. Je ervaart nauwelijks extreme honger meer, je gewicht stagneert, maar feitelijk heb je nog ondergewicht. Dit is ook tot waar ik nu ben gekomen. Niet dat het erg is, iedereen kiest zelf of hij/zij meteen doorgaat naar de volgende stap of hier een tijdje verblijft. Daar is niets goed of fout aan. Iedereen heeft een bepaalde tijd nodig om zich van deze fase van herstel bewust te zijn en om de nodige motivatie en wilsbekwaamdheid te vinden om door te gaan.
Wat er gebeurt in deze fase, is dat het lijkt of je hersteld bent. Je gewicht verandert nauwelijks en je honger- en verzadigingsgevoel lijken gestabiliseerd, maar toch heb je nog een bepaalde houvast nodig.
Als je verder wilt en volledig voor herstel gaat, los van alles waar je je nu nog comfortabel bij voelt, dan is het de kunst om op zoek te gaan naar dingen die je eng vind of die juist dat comfort doorbreken.
Neem bijvoorbeeld een plakje cake... In de beginfase van je eetstoornis kan dit een 'verboden' voedingsmiddel zijn, te veel vet of suiker bevatten. Gaandeweg je proces ben je deze uitdaging aangegaan en hebt dit inmiddels zo vaak geoefend dat het eten van een plakje cake niet eng meer is. De angst lijkt weg, maar wanneer je wilt gaan voor volledig herstel is het nodig om nóg een stapje verder te gaan. Misschien is een plakje cake eten niet meer zo eng, maar is het wel heel onprettig om een plakje cake te eten als je geen trek hebt. Of wellicht is het eten van überhaupt iets wanneer je geen trek hebt wel 'verboden'. Juist door deze dingen te gaan doen, ga je ervaren dat je écht je angsten gaat overwinnen en de eetstoornis achter je kan gaan laten.
Ik ben er heel eerlijk over dat ik me ook in de Recovery Comfort Zone bevind, maar ben zelf nog heel erg op zoek naar wat ik wil, hoeveel tijd ik nodig heb om de bewuste acties op te sommen, te willen uitdagen en hoelang het gaat duren voor ik me uit dit stadium los wil wrikken. Het is ook nodig om er tijd en aandacht aan te kunnen schenken, iets dat ik door de werkdruk op het moment even niet heb. Vasthouden aan de principes die ik heb, is nu voor mij prima en wanneer je zelf in deze fase terecht komt, heb je zelf in de hand hoe je doorstroomt, deze vasthoudt of wellicht passeert.
Het gaat erom dat je de kracht in jezelf vindt om nét dat stapje verder te gaan dan wat je al hebt laten zien. Doen wat uiterst 'fout' voelt, wat voor een persoon zonder eetstoornis geen zorgen met zich mee brengt.
Om even op mijn voorbeeld terug te komen, kan een plakje cake voor iemand met een eetstoornis een 'no go' voelen na een zakje chips, terwijl iemand anders op een verjaardag gemakkelijk die plak cake aanneemt en misschien daarna ook nog 3 toastjes eet. Het is het aangaan van juist die dingen, wat je tot werkelijk herstel gaat brengen en je trekt uit deze Comfort Zone.
Wanneer je je bewust kunt zijn dat je in deze fase zit, is het al heel mooi om te weten dat je dit punt hebt bereikt. Of je nu wel of niet meteen door wilt richting volledig herstel, je hebt al een hele weg afgelegd, bent jezelf op de proef gaan stellen en hebt een heleboel dingen geleerd over jezelf en de eetstoornis. 'Being stuck in recovery', noemen anderen het vaak. Het lijkt negatief te klinken, maar dat is het helemaal niet. Je hebt een bepaald punt bereikt en beslist om even pauze te nemen, pas op de plaats en wanneer de tijd daar is om verder te gaan....dan ga je er ook voor. Eerder heb ik altijd het onderscheid moeten uitleggen en aantonen naar anderen dat ik niet kies óf voor de eetstoornis óf voor herstel. Het is niet zwart of wit, er ligt ook een grijs gebied tussen en nu kan je dit ook benoemen. ' Ik zit in de Recovery Comfort Zone en ben op weg naar mijn herstel.'
Wees trots op wie je bent, waar je staat en op de keuzes die je maakt. Niet alles gaat helemaal goed, maar perfectie is nou eenmaal niet de weg naar een nieuwe jij. Voel je lijf, je hoofd en laat je je eigen weg vervolgen door wat voor jou het beste is.
Reactie plaatsen
Reacties