Zoals de meesten van jullie weten is mijn Youtube kanaal en deze website vooral bedoeld om anderen te helpen, steunen en een hart onder de riem te steken. Ik wil delen dat je niet alleen bent, al moet je een groot gedeelte natuurlijk wel zelf doen.
Wat ik heel vaak terugkrijg, is dat het vooral heel moeilijk is om tegen de eetstoornis in te blijven gaan als je je zo ongemakkelijk en naar in je lichaam voelt. Vooral als je in het aankomproces zit. Je lijf verandert, je houdt vaak vocht vast, spieren bouwen zich op, maag en darmen vullen zich en ook je huid herstelt weer. Daardoor voel je je ook strakker en zit alles in de weg. Dit zijn eigenlijk allemaal gezonde gedragingen van het lichaam die zichzelf aan het repareren is, maar omdat je door ondervoeding of slecht zorgen voor jezelf je lijf afgebroken hebt, voelt dit onprettig. Het is ook niet niks om dit mentaal door te komen, want de eetstoornis zal ervoor zorgen dat elke verandering in een negatief daglicht gezet wordt en narigheid veroorzaakt.
Zelfs na het aankomproces en ook bij mensen zonder eetstoornis is het heel normaal dat je je wel eens niet prettig voelt in je lijf of er niet mee door één deur kunt. Het verschil zit 'm in de manier waarop je hier mentaal mee omgaat en hoe je je naar deze gedachten gedraagt. Wanneer je worstelt met de dwang om af te vallen, zal de stem in je hoofd roepen dat het moet stoppen. Minder gaan eten, meer bewegen, braken, laxeren en alle andere manieren van restrictie komen dan aan bod om je weer wat comfortabeler te voelen met jezelf. Dit voelt dan als de beste oplossing voor op dat moment en omdat de eetstoornis smacht naar voordeel op de korte termijn, is het dus heel verleidelijk om hierin mee te gaan. Zo snel mogelijk van dat nare gevoel af zijn, dat is wat je wilt.
Later zul je je pas beseffen dat het helemaal niet helpt om zo met deze gevoelens en gedachten om te gaan. Het compenseren van je eten en dagelijks leven omtrent de eetstoornis geeft misschien voor heel even een beter gevoel en maakt de narigheid over je lichaamsbeeld wellicht voor een dag, zelfs een paar uur, wat minder. Echter, daarna komt het gevoel terug en zo blijf je je ontevreden voelen met en over jezelf. Vast komen te zitten in een vicieuze cirkel en je leven in onvrede blijven leven is wat de gevolgen zijn. Het is heel belangrijk om integer te zijn met jezelf en juist lief en extra aandacht te geven als je je even iets minder voelt. Jezelf verwaarlozen, waar restrictie ook bij hoort, benadrukt alleen maar de negativiteit en helpt niet mee aan je zelfvertrouwen.
Tuurlijk weet ik dat het zwaar is als je lichaam ook daadwerkelijk verandert, door het aankomen dus. Maar, soms zeggen lotgenootjes die in dit proces zitten dat ik makkelijk praten heb met mijn tips en adviezen, omdat ik niet meer in dit traject zit. Ik heb ervaring, maar voel niet wat zij op dat moment voelen en daarom is het voor hen veel zwaarder dan dat het voor mij geweest is... of nu soms nog is...
Dit horen of lezen maakt me vaak wel verdrietig, want ook ik heb me echt intens slecht gevoeld en mezelf beschadigd omdat ik niet in mijn lijf wilde zitten. Ik heb ook avonden lang in de kliniek intens gehuild, om mezelf zo in slaap te krijgen. Ik kon me niet meer op een boek concentreren, omdat mijn lijf in de weg zat. Een stoel zat niet lekker, ik wilde geen te strakke broeken of een panty dragen, alles in mij schreeuwde dat ik moest afvallen. Pas toen ik de MinnieMaud-methode ging volgen en écht motivatie vond om mijn leven te veranderen, begon ik er mentaal anders tegenaan te kijken. Ik ging me anders gedragen en probeerde met relativerende gedachten en een heleboel afleiding om niet te veel aandacht aan dat 'dikke' gevoel te geven.
Vandaag de dag heb ik ook nog wel mijn dipmomentjes. Toevallig nu ik dit schrijf, heb ik best wel een zware dag gehad. Tenminste, in mijn hoofd. De afgelopen tijd heb ik nogal wat uurtjes gedraaid op werk en worden er andere dingen van mij gevraagd. Dit maakt me best onzeker. Die onzekerheid neem ik mee naar huis, zorgt dat ik later en dus minder slaap, vermoeider ben en daardoor ook weer gevoeliger voor de wensen en eisen van anderen naar mij. Een vicieuze cirkel waar ik hopelijk met een vakantie binnenkort uit kan stappen. Even een punt zetten achter deze hectische tijd.
Wat er gebeurt als ik onzeker ben, is dat ik dan ineens het gevoel heb dat ik bollere wangen heb, dat mijn kleren strakker zitten, een vetrolletje zich in mijn ogen aan het ontwikkelen is en ik me heel ongemakkelijk voel in mijn lichaam. Het allerliefste zou ik het dan net als bij een onesee open willen ritsen om eruit te kunnen stappen. Helaas gaat dat niet. Ik moet het dan ook uitzitten, verder mijn dag vervolgen en het allerbelangrijkste : blijven eten en niet compenseren. Ja, het gevoel wil ik het liefste weg hebben, maar door te luisteren naar de eetstoornis gaat het niet weg. Het is misschien héél eventjes wat minder, maar de daden vanuit de Anorexia hebben altijd maar op de korte termijn effect. Niet op de lange termijn.
De narigheden komen altijd terug en dan weet ik dat ik opnieuw zal moeten toegeven aan de wensen van die stem in mijn hoofd om heel even een gevoel van opluchting te ervaren. Wat ik weet is dat het uitzitten misschien een hele dag duurt, maar wanneer je je bewust bent van je gevoel kun je er iets mee doen. Soms helpt het om afleiding te zoeken, anderen praten er liever over of leggen hun gevoel bijvoorbeeld in muziek of een andere hobby. Elke dag is anders en wanneer je de volgende dag opstaat, kan het nare gevoel ineens een stuk minder of zelfs verdwenen zijn. Korte termijnoplossingen zijn niet altijd de beste.
Alles bij elkaar hoop ik dat jij, als je dit leest en heel erg worstelt met jouw zelf- en lichaamsbeeld, er van op aan kunt dat ik niet zomaar dingen vertel om je gerust te stellen. Ik weet dat herstel heel moeilijk is en dat je een zware tijd kunt hebben, maar het gaat ook weer voorbij.
Waar het om gaat is hoe je je ernaar gedraagt. Braken of vervallen in een eetbui gaan misschien in een kort tijdsbestek even voor een ontlading zorgen, maar maken het ongemak op lange termijn alleen maar groter. Je niet prettig voelen in en met jezelf, het is ook iets wat ieder mens af en toe heeft en wat jou mens maakt. Iedereen gaat hier op zijn eigen manier mee om, maar laat het zeker niet iets zijn om je in je proces tegen te houden.
Probeer op deze moeilijke momenten te denken aan wat je lichaam allemaal kan en waar het je heen brengt. Wat voor rol speelt je uiterlijk in het leven en hoe zou het zijn als je het zonder lijf moest doen? Wees dankbaar, ook al voelt het niet elke dag fijn om ermee door een deur te gaan. Ook ik ga hier nog regelmatig doorheen en als ik het kan, kun jij het ook.
Take care and love to be you
Reactie plaatsen
Reacties