'Ik ga je niet meer volgen, want je bent nog niet 100% van je eetstoornis af'
'Je hebt zelf nog ondergewicht en een bmi van x, dus ik kan er niet van je ervaring op aan.'
Ik krijg deze uitspraken soms wel eens in een individuele reactie naar mij toe geschreven of gezegd. Veelal begint het met een vraag over hoe een herstelproces werkt en wat zijn/haar lichaam nu in een bepaalde fase gaat doormaken. Wat ik weet, dat deel ik. Vaak zijn dat dingen die ik zelf ervaren heb in combinatie met algemene informatie die ik tijdens de vele therapiesessies en psycho-educatieve momenten heb geleerd in de kliniek. Het gebeurt dan ook regelmatig dat het lichaam van diegene juist niet reageert zoals ik heb omschreven en dan komen opmerkingen als bovenstaande naar voren.
Dit doet pijn.
Ja, ik heb nog steeds een eetstoornis die zich deels mengt in mijn leven. Door het volgen van de MinnieMaud-methode heb ik al heel wat vrijheden teruggekregen, maar nog lang niet alles. Ik ontwikkel mezelf hier nog steeds in. Elke dag. Maar, dat wilt niet zeggen dat ik geen ervaring kan en mag delen over het beginproces van het herstellen van je eetstoornis. Het aankomen en de dingen die je lijf dan allemaal kan doen, heb ik door het gejojo met mijn gewicht de afgelopen jaren tig keer ervaren en gezien bij lotgenootjes, dat ik wel weet wat er allemaal gebeurt wanneer je weer gezonder gaat leven.
Echter, is dit 100% garantie dat dat bij jou ook zo zal gaan?
Nee...helaas niet
Het allerbelangrijkste om eerst mee te geven, is dat iedereen uniek is. Elk mens heeft een ander lichaam, dat anders in elkaar zit en dus ook anders werkt. Hoe mijn lichaam op eten reageert, kan, ook wanneer veel lotgenootjes hetzelfde als mij ervaren, bij jou weer anders werken. Dit kan ook te maken hebben met hoe jouw eetstoornis zich heeft ontwikkeld. Of tenminste, aan de manier waarop je eetstoornis restrictief is geworden. De ene heeft last van eetbuien en/of braken, de ander eet te weinig, beweegt te veel, laxeert, etc... Dat zijn ook allemaal dingen die je lichaam van binnenuit aantasten, waardoor het kapot gaat en anders kan gaan functioneren in vergelijking met voorheen. Wel knap lastig als je op zoek bent naar een betrouwbaar punt en mentale houvast om je aan te binden in je herstel.
Ik kan heel erg goed begrijpen dat je duidelijkheid wilt over wat er gaat gebeuren als je het een of het ander doet, maar je lichaam is geen robot die je met knopjes kunt bedienen en weet wat er gebeurt als je een bepaalde toets indrukt. Je lijf is een complex mechanisme, dat zichzelf in werking zet en dus ook zelf bepaalt wat het ergens mee doet. Er is op dit gebied geen connectie met je mentale toestand, waardoor het dus ook dingen kan gaan doen die je in je hoofd heel lastig vind of waar je niet op gerekend had. Neem bijvoorbeeld dat je maar een bepaalde hoeveelheid per week wilt aankomen, maar je gewicht ineens gigantisch omhoog schiet. Dit zijn ontzettend moeilijke momenten, maar het mag je herstelproces niet dwarsbomen.
Vraag jezelf af:
Moet jouw lichaam precies werken als dat van een ander of elk algemeen beschreven lijf om het waard te zijn te herstellen van je eetstoornis?
Moet jij per se achter lopen qua proces in vergelijking met een ander om daar ervaring en informatie van aan te mogen nemen?
Word je er uiteindelijk gelukkiger van als je herstel precies gaat zoals je je het voorstelt? Of moet je juist blij zijn dat je lijf weer gaat werken en je je leven teruggeeft?
Het is niet gemakkelijk om de gedachtes en angsten los te laten, een stap in het diepe te zetten en af te wachten wat het met jou gaat doen wanneer je weer beter gaat eten. Ik kan je veel vertellen en met je delen hoe ik het ervaar om nu al een heel eind op weg te zijn in mijn eigen herstelproces. Alleen, wat jouw lichaam precies gaat doen kan ik helaas niet voorspellen. Dat werkt natuurlijk weer anders dan het mijne. De ervaring die je zelf gaat ervaren, is wat je meer leert over hoe jouw lichaam werkt. Maar daar zul je zelf eerst de stap toe moeten nemen om die angst te doorstaan.
Ik leg het helemaal bij jou of je het waard vind om mij te volgen of mijn blogs te lezen. Het proces waar ik in zit is niet volledig afgerond en als je dit wel als prioriteit stelt om zelf in herstel te willen, dan is dat helemaal jouw keuze. Mijn visie hierin is dat ik een deel heel goed herken van wat je doorstaat, omdat ik het al doorstaan heb. Dat wilt niet zeggen dat ik alles weet, maar me wel goed in kan leven in jouw situatie, omdat ik bepaalde dingen soms nog ervaar. Mijn tips en motivatie wil ik dan graag met je delen, om samen met jou te kijken wat er helpend kan zijn om dit te overwinnen. Nee, ik ben niet volledig hersteld. Maar, is dit relevant om van iemand hulp te kunnen en mogen aanvaarden? Dat is aan jou. Weet dat ik voor je klaarsta als je me nodig hebt, ook al ben ik ook nog op zoek naar mezelf. Ik loop met je mee en hoop dat jouw vertrouwen in mij niet geschaad is door dit te weten.
I love to take care of others, but don't forget to take care of myself
Lots of love
Reactie plaatsen
Reacties