Toen ik mijn eetstoornis aan het ontwikkelen was, vond ik elk voedingsmiddel eng. Ik had niet bepaalde producten die ik erger vond om te eten als anderen. Alleen groente en fruit behoorden in mijn ogen tot een 'veiligere' categorie. Ik at liever niet dan dat ik een onderscheid tussen het eten maakte, dus voor mij was die keuze snel gemaakt.
Pas later, tijdens mijn eerste klinische opname, kwam ik door lotgenootjes in aanraking met het tellen van kilocalorieën. Ineens ging ik heel anders naar eten kijken en kreeg ik aangeleerd dat de voedingswaarde op de verpakking alle info omvatte waarop je je keuze moest baseren. Waar ik kaas eerder als 'gezond' beschouwde en minder lastig vond, werd het ineens een grote boze wolf die vol met vet zat waar ik van aan zou komen. Op deze manier waren er nog wel meer producten die door het nieuwe aangeleerde gedrag ineens op een 'no go' lijst kwamen te staan.
Van niet willen eten, naar moeten gaan eten en daar uiteindelijk ook nog onderscheid in leren maken. Ik bekeek van alles de verpakking, wilde precies weten hoeveel calorieën, vet, koolhydraten en slechte suikers erin zaten om te kunnen bepalen of ik het wel 'mocht' eten. Vanaf toen heb ik voor sommige producten een fobie opgebouwd.
In mijn hoofd ontstond een lijstje met alles wat ik echt absoluut niet terug wilde (leren) eten. De term 'Fear Foods' werd hiermee al snel in het leven geroepen.
Toch geldt het niet voor iedereen die een eetstoornis heeft, dat je angst ontwikkelt voor bepaalde producten. Sommigen hebben moeite met bepaalde macro's zoals vetten of koolhydraten, anderen vinden het eten überhaupt al eng. Voor iedereen geldt iets anders, dus als je geen 'Fear Foods' hebt, betekent dat niet dat je geen eetstoornis hebt!
Daarbij zijn de producten die ik heel lastig vond, juist de dingen die ik graag lustte toen ik klein was. Door de tijd heen en met alle contacten uit de kliniek, ben ik erachter gekomen dat deze producten geen 'verantwoorde' en 'gezonde' keuze zijn. Het zijn maaltijden zoals pizza, lasagna, bepaalde koekjes, frietjes, ijs, pindakaas en ga zo nog maar even door. Op een gegeven moment ging het zo ver dat ik zelfs geen banaan meer durfde te eten. Daarop terugkijkend kan ik er bijna niet meer van op aan dat ik een stuk fruit zo angstaanjagend vond.
De enige manier om die lijst te gaan inkorten en te gaan ondervinden of ze nu werkelijk hetgeen veroorzaken waar je bang voor bent, is door deze producten wél te integreren in je eetpatroon en ze te gaan leren eten. Daar ben ik nu nog steeds heel hard mee bezig, want mijn lijst was ontzettend lang. Toch heb ik ook al veel confrontaties gehad en herhaald, want dat is natuurlijk het allerbelangrijkste bij het aangaan van je angsten. Je kunt één keer je angst onder ogen zien, om vervolgens te bedenken dat je het gedaan hebt en dat het dan goed is. Grote kans dat de angst er nog zit en dat je die ene poging als reden gebruikt om het niet nog eens te doen. Wees je hier bewust van, want het is de eetstoornis die maakt dat je denkt dat de angst er niet meer is.
Vooral tijdens het doen van de MinnieMaud-methode heb ik mijn eerste angsten overwonnen op het gebied van 'Fear Foods'. De dingen die ik eng vond, bevatten juist de kcal die ik nodig had en de enige manier om vol voor het herstelproces te gaan en mijn lichaam te geven waar het om vroeg, was door het toegeven aan de trek die ik had. Fysiek als wel mentaal. Alleen dan ga je ondervinden dat het ook weer leuk en fijn mag zijn om iets te eten dat je op dat moment wilt. Je 'cravings' volgen is ontzettend moeilijk, maar het engste gedeelte eraan is de angst van tevoren zelf. Wanneer je de uitdaging aangaat en eet wat je wilt, ook al zit er veel vet/kcal/koolhydraten of iets anders in waar je bang voor bent... dan ga je ervaren dat hetgeen dat je denkt dat er gebeurt, niet gebeurt.
De wereld vergaat niet.
Je komt geen kilo's aan.
Je slaat het niet meteen op in vet.
In plaats daarvan geef je jezelf een stukje van je leven en vrijheid terug.
Dit blijf ik ook altijd herhalen wanneer ik mijzelf weer uitdaag om een product te eten dat ik al voor zoveel jaren uit angst uit mijn eetpatroon heb gebannen.
Als allerlaatste zijn de producten op een 'Fear Food'- lijst vaak de dingen die in de maatschappij als slecht beschouwd worden. Ze worden niet als acceptabel gezien en ook nooit getoond op social media met een positieve boodschap.
Echter, als je een eetstoornis hebt zijn dit voor jou wel gezonde producten. Het gaat uiteindelijk om de balans, waarbij ook deze voeding hoort. Het eten van wat meer 'ongezonde' producten kan dan júíst goed voor je zijn. Zeker na een lange periode van ondervoeding en afbraak van je lichaam. Niet alleen om aan te sterken, maar ook om je organen te beschermen, je botten terug op te bouwen evenals je spieren en ook je hersenen. Het eten van deze 'fearfoods' kan het beste medicijn zijn. Daarnaast is het mentaal ook veel gezonder om deze dingen terug te leren eten, want hiermee daag je je eetstoornis uit.
Fear Foods zijn een manier om je eetpatroon te laten controleren door de eetstoornis en controle is alles waar die op uit is. Je kunt de ene regel laten vallen, maar als de eetstoornis ergens anders weer een nieuwe regel creeërt, sta je nog net zo ver. Het blijven uitdagen van je angsten is in herstel de beste keuze, ongeacht wat de maatschappij zegt over wat goed is voor mensen. Dat wat goed is, is heel individueel. Ieder persoon is anders, lichamelijk als wel psychisch en heeft ook iets anders nodig om gezond in het leven te staan. Probeer het als een 'te-ver-van-je-bed-show' te zien en richt je op je eigen proces.
Health is a state of complete harmony of the body, mind and spirit. When one is free from physical disabilities and mental distractions, the gates of the soul open. - B.K.S Iyengar
Reactie plaatsen
Reacties